ایران، سرزمین مادری و خانۀ پدری با صندوقچه ای از خاطرات، گهواره ای که درش به دنیا آمده ایم. نفس کشیده ایم. آن را متعلق به خود می دانیم. همین سرزمینی که گذشته اش را افتخار حال خود می دانیم . سرزمینِ شیونِ خواهران و مادرانمان. سرزمینِ برادرهایی که تنشان به دستور حاکمان خونخوارجمهوری اسلامی ایران در این خاک خفته است. سرزمین پدرهای زجر کشیده به دست حاکمان دیکتاتورو سران منفور دستگاه های قضایی ولایت فقیه که هم اکنون در زندانهای مخوف رژیم آخوندی زندانی و ممنوع الملاقات شده اند. مادران جدا مانده از فرزندان در بند به دست سران جنایتکار جمهوری اسلامی. این سرزمین سالهاست که تاریک است چون شبی که در آن نه مهتاب و نه ستاره ای می درخشد.
همۀ ما در آرزوی فردای بهتربرای ایران بزرگ هستیم. این را یقین داریم. اما چه فردایی؟ فردایی از آنِ من و تو، یا فردایی از آنِ آنان؟ فردایی که فردایش تجسم انفرادی ِ قبل از مرگ است.بیایید طلسم ابن همه سکوت را بشکنبم تا برای همیشه ایرانی آباد وآزاد داشته باشیم ،سکوت ما طبعا به سود سران دیکتاتور حاکم بر ملت شریف ایران است و این ما هستیم که می توانیم در سرنوشت کشورمان سهیم باشیم .
روز شنبه 6 فروردین ماه گارد زندان به زندانیان بی دفاع سالن 16 بند 6 زندان گوهردشت کرج یورش بردند و با باتون و شوکر برقی زندانیان بی دفاع را مور شکنجه قرار دادند . این یورش وحشیانه زیر نظر خادم معاون زندان و فرجی نژاد سرپرست اطلاعات زندان صورت گرفت.
بدستور این 2 فرد تمامی زندانیان سالن 16 بند 6 به حیاط زندان منتقل شدند و آنها را برای مدتی طولانی آماج ضربات باتون و شوکر برقی خود قرار دادند . در اثر این شکنجه های وحشیانه بدن تعدادی از زندانیان بی دفاع زخمی وکبود گردید.پس از چند ساعت شکنجۀ زندانیان، حدود 40 نفر از آنها به سلولهای انفرادی بند 1 محل شکنجۀ زندانیان منتقل شدند. از زمان انتقال این زندانیان به این بند هر شب از حوالی ساعت 03:00 تا 07:00 صبح صدای ضجه ها ،ناله ها و فریادهای زندانیان از این بند شنیده می شود.فردی که در حال حاضر شکنجۀ زندانیان بی دفاع را به عهده دارد افسر پاسدار میرزا آقایی همراه با تعدادی از پاسداربندها می باشند . این جنایتکار علیه بشریت به زندانیان دست بند ، پابند و چشم بند می زند و آنها را به اتاق شکنجه منتقل و بصورت گروهی برای مدت طولانی با باتون های برقی و شوکرهای الکتریکی زندانیان را مورد شکنجه قرار می دهد. شکنجه ها به حدی شدید است که منجر به شکستن دست ، پا ، دنده ها ،دندانها و سیاه شدن بدن زندانیان می گردد و همچنین بطور سیستماتیک شکنجه های جنسی را علیه زندانیان بکار می برند.از طرفی دیگر محدودیتهای غیر انسانی دیگری که علیه زندانیان سالن 16 بکار گرفته می شود بستن درب سالن و محروم کردن زندانیان از هواخوری،قطع ارتباط با خانواده هایشان و ایجاد محدودیتهای مختلف علیه آنها برای مدتهای طولانی است.
به امید آزادی تمامی زندانیان سیاسی در زندانهای مخوف جمهوری اسلامی ایران !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر