به سوی یازدهم اردیبهشت، روز فریاد ملت ایران

کارگران قشر زحمت کشی از جامعه هستند که همواره مورد ظلم و ستم و سرکوب رژیم قرار گرفته اند و اعتراضات آنها برای احقاق حقوقشان با اخراج از کار ، دستگیری، شکنجه و زندان پاسخ داده شده است. در طی سالیان گذشته حقوق آنها پایمال گردیده و هیچ ارگانی در داخل حاکمیت ایران نمی تواند ادعا کند که تاکنون کوچکتیرین قدمی در راه بهبود وضعیت این قشر تولیدگر برداشته است .در حالی روز جهانی کارگران را گرامی می داریم که اکثر گارگران تنها به جرم دفاع از حقوق خود در زندانهای جمهوری اسلامی و درشرایط سختی بسر می برند. خانواده های آنها نیز تحت شرایط سخت معیشتی و همواره مورد تهدید ماموین وزارت اطلاعات قرار دارند، که این خود بیانگر ضعف رژیم آخوندی در ادارۀ امور مملکت است.

تنها راه برای اینکه این زحمتکشان بتوانند به حقوق مشروعشان دست یابند این است که متحد و پا بر جای دست به اعتراض زد و دولت را مجبور به سکوت در برابر خواسته های این قشر زحمتکش کرد تا راهی باشد برای آزادی تمامی کارگران شریف از زندانهای مخوف جمهوری اسلامی ایران.

11 اردیبهشت (اول ماه می ) روز جهاني كارگر بر کارگران شریف و زحمتکش ایران وجهان مبارک باد !

تمدن انسانیت و انسانها مدیون کار و تلاش است چرا که با کار انسان ابتدائی و بدوی بنیان ترقی و پیشرفت جامعۀ انسانی و در نهایت به شکل مدرن امروزی آن را بنا نهاده است. پس کار بیشتر از ارزش مادی و کمی دارای ارزش معنوی و کیفی می باشد و خالق و بوجود آورندۀ این ارزش زحمتکشان و کارگران هستند. بوجود آورند ۀ تمدن انسانی و مدنیت ،  کارگران و زحمتکشان هستند نه امپراطورهای مقتدر، شاهان و حاکمان پلید.همین  ظالمان با تمام قوا و اراده پلیدشان و با وحشی گری بی همتا انسانهای زحمتکش و آزاده را به یوغ اسارت و بردگی گرفتند و از دسترنج آنها برای خود هزاران کاخ و امارت را بنا نهادند حتی دادمنشی را به حدی رسانده بودند که از انسانهای هم جنسان و همنوعان خود بعنوان گلادیاتور استفاده می کردند و برای لحظه ای خوشی و تفریح خود جان دهها تن از آنان را می گرفتند .این ظلم وستم بر سر زحمتکشان از سوی  حاکمان قدرتمند نشان بی عدالتی وزیر پا نهادن قوانین بشریت است.اما انسانهای آزاده و آزاد اندیش از اسپارتاکوس تا انقلابیهای قرن حاضر و حرکات دمکراتیک و خودجوش مردمی هرگز نتوانستند این پدیده شوم را بپذیرند و هرگز هم نخواهند پذیرفت و با قهرمانی و فداکاریها به اوج قلۀ ایثار در راه آزادی خواهند رسید.دغدغۀ جامعه مدرن و امروزی بشریت بخاطر معادلات اشتباه مقتدران و نابرابریهای موجود می باشد و همین مسئله باعث بی ثباتی در جامعه ونادیده گرفتن حقوق کارگران زحمتکش شده است.

فرخنده باد روز یکم ماه (می) روز جهانی کارگر را به تمامی کارگران، زحمتکشان ،تشکلات دانشجوئی و زنان ،جوانان ،سندیکاهای کارگری ،پدران زحمتکش،مادران داغ دیده ،مبارزان و رفقای راه آزادی  و همۀ ملتهای آزاده خاورمیانه و جهان .. کارگران ایران در حالی روز جهانی خود را گرامی میدارند که با شرایط بسیار سختی در محیط کار و معیشتی مواجه  از حداقل حقوق خود محروم هستند. از وسائل ایمنی و رفاهی در محیط کار محروم و تعداد زیادی از آنها علیرغم سالها کار هنوز کارگران قراردادی هستند . آنها از داشتن تشکل کارگری که بتوانند از حقوق خود دفاع کنند محرومند.  اقدام به تشکیل سندیکا جرم و گناه نابخشودنی شناخته می شود و عواقب سختی مانند احضار به اداره اطلاعات وتحت فشارهای جسمی و روحی قرار می گیرند ،بازداشت خوسرانه،اقدام به پرونده سازی و مورد محاکمه قرار گرفتن توسط مامورین وزارت اطلاعات و تحمل ماه ها و حتی سالها زندان را در پی دارد .همۀ ما میدانیم نظام حاکم بر ایران یادبودهای این چنینی را یا به رسمیت نمی شناسد و یا در صورت ناچاری آن ها را مصادره به مطلوب کرده و با برگزاری مراسم فرمایشی و تشریفاتی آن ها را از محتوا خالی کرده و عملا به ضد خودشان تبدیل می کند که روز کارگر نیز از این قاعده مستثنی نیست.

به امید آزادی تمامی گارگران و زحمتکشان از زندانهای مخوف جمهوری اسلامی ایران !

من قربانی ستم بارگی فقیه خونخوارم (ارژنگ داودی)

دست نوشته ای از زندانی سیاسی ارژنگ داودی که برای انتشار در اختیار " فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران " قرار داده شده است که در آن در مورد تصمیمات غیر انسانی شورای عالی امنیت نظام و نقش علی لاریجانی در مورد تضیقات اعمال شده علیه زندانیان سیاسی و خانواده های آنها بخصوص در مورد قطع ملاقاتها و تماسهای تلفنی زندانیان سیاسی با خانواده هایشان در ایام عید نوروز می باشد که متن آن به قرار زیر می باشد:

با یاد خدا ،
آزادیخواهان جهان،
هم میهنان آزاده،

بنا به پیگیری مداوم خانواده ها و ننه من غریبم بازی های همیشگی مزدوران رژیم ولایت فقیه ولی به قرار اطلاع موثق تضیقات اعمال شده بر علیه زندانیان سیاسی در زندانهای مخوف اوین و رجایی شهر به پیشنهاد علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی در جلسه شورای عالی امنیت مطرح شده و به تصویب کلیۀ اعضاء از جمله رئیس جمهور حکومت رسیده است .

یادآور می شوم که علی لاریجانی از پاسداران قدیمی بوده و نمایندۀ علی خامنه ای در شورای مذکور است برای نمونه تضیقات اعمال شده در مورد شخص اینجانب ارژنگ داوودی موجب شده که از تاریخ پنجشنبه 11آذر 1389 تا کنون دیدار خانواده از من سلب شده و از تاریخ یکشنبه 3 بهمن 89 تاکنون نیز هیچ گونه تماس تلفنی با خانواده ام نداشته ام.

اکنون که آخرین روزهای فروردین سال 1390 را سپری می کنیم نه تنها هنوز نتوانسته ام که شادباشهای نوروزی را حتی به عزیزان خود تقدیم نماییم بلکه از احوال همگی آنان همچنان بی خبر مانده ام .

من قربانی ستم بارگی فقیه خونخوارم!
لعنت خدا و خلق خدا بر خامنه ای آزادی ستیز و بر مزدوران آدمخوار رژیم
ارژنگ داوودی
یکشنبه 27 فروردین 90
زندان رجایی شهر بند 4 سالن 12
http://hrdai.blogspot.com/

سونامی مرگ در ایران تحت اشغال جمهوری اسلامی

 اعدام حداقل 3700 نفر در سال 1389 به جرم قاچاق مواد مخدر و بي اطلاعي از وضعيت 231 هزار و 217 نفر بازداشت شدگان مواد مخدر.

دستگاه قضايي جمهوري اسلامي تاکنون آماري از اعدام هايي که سالانه به انجام مي رساند را اعلام ننموده است. علت عمده عدم ارائه آمار توسط مراجع قضايي و تاکيد اين مراجع به عدم انعکاس آماري از اعدام در ايران تنها به علت فشارهاي است که توسط نهادهاي بين المللي درخصوص مجازات اعدام، به کشور ايران وارد مي گردد.

عدم ارائه آمار دقيق از اعدام ها باعث مي گردد که دستگاه قضايي در استان هاي مختلف ايران به صورت کاملا پنهان و فله اي و سازمان يافته، مرتکبين جرايمي که مجازات آنها اعدام است را به پاي چوبه دار بده و اعدام نمايد.در روز گذشته يکي از افسران عالي رتبه ستاد مبارزه با مواد مخدر در تماس تلفني که با من داشت، اعلام نمود که تعداد حداقل سه هزار و چهارصد نفر در سال 1390 به اعدام محکوم شده و حکم بسياري از آنها اجرا شده است. اين افسر عالي رتبه که خواست نامش فاش نشود گفت:« نسبت به جان انسان هايي که عمدتا بي گناه اعدام مي گردند مسئولم و به دليل شناختي که از شما داشته ام تصميم گرفتم اين موضوع مهم را با شما مطرح کنم. و اميدوارم پيگيري کنيد تا جلوي اعدام هاي گسترده در ايران گرفته شود.»

گفته هاي اين افسر با وجدان، من را بر آن داشت تا نسبت به صحت و سقم اين موضوع تحقيق بيشتري نمايم. با تني چند از کساني که در ستاد مبارزه با مواد مخدر مشغول به کار بودند صحبت کردم. آنها نيز به گونه اي ضمني اعدام هاي فله اي در شهرهاي مختلف ايران را تاييد نمودند.

اما از همه مهم تر و موثق تر اظهارات رئيس پليس مبارزه با مواد مخدر نيروي انتظامي بود که صحت اظهارات افسران ستاد مبارزه با مواد مخدر را به گونه اي تاييد مي کرد. رئيس پليس مبارزه با مواد مخدر نيروي انتظامي انجام 1178 عمليات پليسي در طول سال گذشته را که منجر به انهدام 1901 باند قاچاق مواد مخدر شد را تاييد نمود.

بنابراين اگر حداقل تعداد يک باند قاچاقچي مود مخدر را دو نفر فرض نماييم که بيش تر است تعداد آنها 3802 نفر خواهد رسيد بنابراين در سال 1389 حدقل 3802 نفر در معرض اعدام قرار داشته اند که بسياري از آنها اعدام شده اند.

در سال 89 تعداد 89 نفر در راستاي دستگيري افراد در رابطه با مواد مخدر کشته شده اند .
آمار ها نشان مي دهد که دستگاه قضايي در خصوص بازداشت شدگان مواد مخدر شفاف عمل نمي کند در حالي که هفتاد درصد پرونده هاي کيفري مطرح در دادگستري مربوط به مواد مخدر است اما اخبار اين قشر گسترده در جايي منعکس نمي گردد.

سردار حسين آبادي از دستگيري231 هزار 217 نفر توزيع کننده و قاچاقچي در سال 89 خبر داده است. اين در حالي است تاکنون وضعيت اين تعداد از افراد نامشخص مانده است. در سال گذشته تعداد حداقل 231 هزار نفر بازداشت شده اند که نتيجه تحقيقات و احکام آنها مشخص نيست. مضاف به اينکه رسيدگي به جرايم مواد مخدر يک مرحله اي بوده و متهمي که بازداشت و محاکمه مي گردد بعد از صدور حکم حق تجديدنظر خواهي نداشته و حکم صادره عليه وي قطعي است.

فاجعه بارر اينکه در سال گذشته مجمع تشخيص مصلحت نظام در مصوبه اي قاچاق مواد روان گردان و مواد مخدر صنعتي را در حکم هروئين اعلام نمود که اگر فردي سي گرم مواد مخدر از نوع روان گردان از جمله شيشه حمل کند نيز به اعدام محکوم خواهد شد. اين مصوبه باعث مي گردد تا بر آمار اعدام ها افزوده گردد.

بيشترين اعدام ها در استان کرمان، هرمزگان و سيستان بلوپستان صورت مي گيرد. در دادگاه انقلاب قاضي مقيسه و در دادگاه کرج قاضي حسيني بيشترين احکام اعدام در استان تهران را صادر نموده اند و بيشترين مواد مخدر از افغانستان و پاکستان به ايران قاچاق مي گردد.

آماري که از نظر گراميتان رسيد صرفا در خصوص قاچاق مواد مخدر بوده است و جرايم ديگري که مجازات اعدام براي انها مقرر شده است را در بر نمي گيرد.

بديهي است دستگاه قضايي مي بايست به صورت شفاف و روشن آخرين وضعيت 231 هزار و 217 نفري که در خصوص جرم قاچاق مواد مخدر بازداشت شده اند را روشن نمايد و پاسخگو باشد.

به امید فردای بهتر برای ایران بزرگ !

ایران، سرزمین مادری و خانۀ پدری با صندوقچه ای از خاطرات، گهواره ای که درش به دنیا آمده ایم. نفس کشیده ایم. آن را متعلق به خود می دانیم. همین سرزمینی که گذشته اش را افتخار حال خود می دانیم . سرزمینِ شیونِ خواهران و مادرانمان. سرزمینِ برادرهایی که تنشان به دستور حاکمان خونخوارجمهوری اسلامی ایران  در این خاک خفته است. سرزمین پدرهای زجر کشیده به دست حاکمان دیکتاتورو سران منفور دستگاه های قضایی ولایت فقیه که هم اکنون در زندانهای مخوف رژیم آخوندی زندانی و ممنوع الملاقات شده اند. مادران جدا مانده از فرزندان در بند به دست سران جنایتکار جمهوری اسلامی. این سرزمین سالهاست که تاریک است چون شبی که در آن نه مهتاب و نه ستاره ای می درخشد.

 همۀ ما در آرزوی فردای بهتربرای ایران بزرگ هستیم. این را یقین داریم. اما چه فردایی؟ فردایی از آنِ من و تو، یا فردایی از آنِ آنان؟ فردایی که فردایش تجسم انفرادی ِ قبل از مرگ است.بیایید طلسم ابن همه سکوت را بشکنبم تا برای همیشه ایرانی آباد وآزاد داشته باشیم ،سکوت ما طبعا به سود سران دیکتاتور حاکم بر ملت شریف ایران است و این ما هستیم که می توانیم در سرنوشت کشورمان سهیم باشیم .

روز شنبه 6 فروردین ماه گارد زندان به زندانیان بی دفاع سالن 16 بند 6 زندان گوهردشت کرج یورش بردند و با باتون و شوکر برقی زندانیان بی دفاع را مور شکنجه قرار دادند . این یورش وحشیانه زیر نظر خادم معاون زندان و فرجی نژاد سرپرست اطلاعات زندان صورت گرفت.

بدستور این 2 فرد تمامی زندانیان سالن 16 بند 6 به حیاط زندان منتقل شدند و آنها را برای مدتی طولانی آماج ضربات باتون و شوکر برقی خود قرار دادند . در اثر این شکنجه های وحشیانه بدن تعدادی از زندانیان بی دفاع زخمی وکبود گردید.پس از چند ساعت شکنجۀ زندانیان، حدود 40 نفر از آنها به سلولهای انفرادی بند 1 محل شکنجۀ زندانیان منتقل شدند. از زمان انتقال این زندانیان به این بند هر شب از حوالی ساعت 03:00 تا 07:00 صبح صدای ضجه ها ،ناله ها و فریادهای زندانیان از این بند شنیده می شود.فردی که در حال حاضر شکنجۀ زندانیان بی دفاع را به عهده دارد افسر پاسدار میرزا آقایی همراه با تعدادی از پاسداربندها می باشند . این جنایتکار علیه بشریت به زندانیان دست بند ، پابند و چشم بند می زند و آنها را به اتاق شکنجه منتقل و بصورت گروهی برای مدت طولانی با باتون های برقی و شوکرهای الکتریکی زندانیان را مورد شکنجه قرار می دهد. شکنجه ها به حدی شدید است که منجر به شکستن دست ، پا ، دنده ها ،دندانها و سیاه شدن بدن زندانیان می گردد و همچنین بطور سیستماتیک شکنجه های جنسی را علیه زندانیان بکار می برند.از طرفی دیگر محدودیتهای غیر انسانی دیگری که علیه زندانیان سالن 16 بکار گرفته می شود بستن درب سالن و محروم کردن زندانیان از هواخوری،قطع ارتباط با خانواده هایشان و ایجاد محدودیتهای مختلف علیه آنها برای مدتهای طولانی است.

به امید آزادی تمامی زندانیان سیاسی در زندانهای مخوف جمهوری اسلامی ایران !